பல்லவி
¹து₃ருஸுகா₃ க்ரு₂ப ஜூசி ஸந்தத-
(ம)ரோக₃ த்₃ரு₂ட₄ ஸ₁ரீரமுக₃ ஸலுபு நனு

அனுபல்லவி
பரம பாவனி ²க்ரு₂பாவனி வினுத
பத₃ ஸரோஜ ப்ரண(தா)ர்தி ஹரு ராணீ
³பராகு ⁴த₄ர்ம ஸம்வர்த₄னி ப₃ஹு
³பரா(க)மல கு₃ணா த்ரிபுர ஸுந்த₃ரீ (து₃ரு)

சரணம்
சரணம் 1
நீ ஸன்னிதி₄னி ஜேரி கொ₃லிசின
நின்(னெ)புடு₃ தலசே ஸுஜன
தா₃ஸ ஜன பா₄க்₃ய(மெ)டு தெலுபுது₃னோ
ஓ ⁵ஸகல பாப ஸ₁மனீ வினு
ஓங்காரி ⁶நியதி எடுலனோ
⁷நீ ஸா(டெ)வரே ஜக₃ம்பு₃லனு
⁸நே நிரதமு நினு கொ₃லிசிதி (து₃ரு)

ஸ்வர-ஸாஹித்ய
ஸரோஜ நயன நத ஜன பாலினி(வ)னி
வேத₃முலு மொர(லி)ட₃கா₃-
(னி)தரு(லெ)வரு மனவி வினு க்ரு₂ப ஸலுப
பராகு ஸலுப ரா(தி₃)க நீ(வி)புடு₃ (து₃ரு)

• முற்றிலும் தூயவளே! கிருபையுடையவளே! போற்றப்பெற்ற திருவடிக் கமலத்தினளே! பிரணதார்த்தி ஹரன் ராணியே! அறம் வளர்த்த நாயகியே! களங்கமற்ற குணத்தினளே! திரிபுர சுந்தரீ!
• ஓ அனைத்து பாவங்களையும் தணிப்பவளே! ஓங்காரீ!
• காமாட்சீ!
• கார்முகல் நிகர், திகழும், கருங்குழலியே! (தன்னைப் புகழும்) இனிய கவிதைகள் நிறையப்பெற்றவளே! கர்ப்பூரத்தின் மணம் போலும் இனிய புன்னகையுடையவளே! தாமரை மலர்க் கொத்து போலும் பொருத்தமான வதனத்தினளே! நாமகள் மணாளனால் போற்றப்பெற்றவளே! அண்டியோரால் பணியப்பெற்றவளே! நாராயணீ! சியாம கிருஷ்ணனால் போற்றப்பெற்றவளே! மலை மகளே!
• கமலக்கண்ணீ!


• விரைவாக, கிருபை கூர்ந்து, எவ்வமயமும், நோயற்ற, திட சரீரத்தினனாக ஆக்குவாய், என்னை.
• பராக்கு! கேளாய். எனது வேண்டுகோளினைக் கேளாய்.


• உனது சன்னிதியினை அடைந்து, உன்னைப் புகழும், உன்னை எவ்வமயமும் நினைக்கும், நல்லோர், அடியார்கள் பேறு, எத்தகையது எனக் கூறவல்லேனோ (எப்படிக் கூறுவேனோ)?
• நியதி எப்படியோ!
• உனக்கீடு எவரே உலகத்தினில்?
• நான், இடையறாது, உன்னைப் போற்றி செய்தேன்.


• ஏதோ குழப்பமடைந்து, மனத்தினில் நான், எங்கும் கதி காணாது, உனது மகிமைகளையெல்லாம் காதாரக் கேட்டு, இவ்வுள்ளத்தின் துயர் தீர்ப்பதற்கு, இந்த வேளை, மிக்கு நிபுணியாக, நீயே, மற்றெவரும் இல்லை யென்றெண்ணி, போற்றி செய்தேன்.


• 'பணிந்தோரைப் பேணுபவள்' என்று மறைகள் முறையிட, மற்றவர் யார் உளர்?
• கிருபை செய்ய, கவனியாதிருத்தல் கூடாது, இனியும், நீ இப்போழ்து.


• விரைவாக, கிருபை கூர்ந்து, எவ்வமயமும், நோயற்ற, திட சரீரத்தினனாக ஆக்குவாய், என்னை.