பல்லவி
ஸ₁ரணு ஸ₁ரணனுசு மொரலிடி₃ன நா
கி₃ரமுலன்னி பரியாசகமௌனா

அனுபல்லவி
ஸ₁ரஜ நயன பரம புருஷ
நின்னனுஸரணதோ கருணதோ மரி மரி (ஸ₁)

சரணம்
சரணம் 1
ஸ₁ரமு தரம தரமு கா₃க
¹காகாஸுருடு₃ ஸுருலனாயெ வேட₃ கா₃னு
த₃ஸ₁ரத₂ வர குமாருனி பா₃ணமனுசுனு
வெரசி ஜரக₃ மரல தானு கனி
கா₃ப₃ர-ப₃டி₃ ஸரகு₃ன ஸ₁ரணனு மாத்ரமு
நிருவுக₃னு ரஜத கி₃ரி நாதா₂து₃லு
வரமகு₃ பி₃ருது₃ன ஸரஸத மெச்சனு
கருணனு ஸ்தி₂ரமுக₃ வரமிச்சின நினு (ஸ₁)

கமலக் கண்ணா! பரம்பொருளே! செருக்குடையோரை வீழ்த்துவோனே! உடல் (அழகில்) மதனை வெல்வோனே! அறிஞர்களின் செல்வமே! தியாகராசன் இதயக் குமுதத்தின் மதியே! புவியைச் சுருட்டிய கைவனை மாய்த்தோனே! தூய பற்களோனே! முனிவர் மனத்துறையே! மங்கலமருள்வோனே! கருணையுள்ளத்தோனே!
• உன்னைப் பின்பற்றி, இரந்து, திரும்பத்திரும்ப, சரணம் சரணமென முறையிட்ட எனது சொற்கள் யாவும் கேலியாமோ?


• அம்பு விரட்ட, சமாளிக்கவியலாது, காகாசுரன் வானோரை வேண்டலாயிற்று;
• ஆயின், தசரதனின் உயர் மைந்தனின் (ராமனின்) பாணமென பயந்து (வானோர்) ஒதுங்க,
• மீளவும் தம்மைக் கண்டு, அச்சமுற்று, விரைவாக, சரணென்றவுடனே,
• தீர்மானித்து, பனி மலை நாதர் முதலானோர், உயர்ந்த விருதினை இனிமையாக மெச்ச,
• கருணையுடன், உறுதியாக, (காகாசுரனின் உயிரைக் காத்து) வரமளித்த உன்னை சரணம் சரணமென முறையிட்ட எனது சொற்கள் யாவும் கேலியாமோ?


• முன்பு, மனதில் காழ்ப்புடன், தவச் செல்வன், (துருவாச முனி) பணிவுடன், துரோபதையை சோதனை, கடினமாக, நிசமாகச் செய்ய,
• (அவள்) திடமாக, தன்னுள்ளத்தினில், சரணென்றவுடனே,
• கனிவுடன், விரைவாக, நீ எவ்வளவோ அன்பாக, முனிவர்கள், நல்லோர், வானோர், அரக்கர் கூட்டங்கள், புவியாள்வோர், மற்றும், மக்கள் புகழ,
• எளிதாகக் காத்த உன்னை சரணம் சரணமென முறையிட்ட எனது சொற்கள் யாவும் கேலியாமோ?


• உள்ளத்தினில் கலங்கிய வனிதையை (அகலிகையை) கண்டுனது திருவடிகள் தயவாகப் புவியில் காத்தனவன்றோ?


• என்னை மகிழ்வுடன் காப்பாய்,
• எனது குறைகளை விரட்டுவாய்;